ARİSTO`NUN KULAĞINI ÇINLATMAK..
en çok kendime küsmüşken...
gözümün kararan taraflarından
t`arafımdan paramparçalanmışlıklar geçer;
şah damarım, dostlarım!..
bilirsiniz!
bir yanım cinnet bir yanım cennet..
arafta kalmışa istenmez ki hüccet..
...
siyah var diye beyaz var..
ve artık yılgınlık var diye
düz mantığa kaçışım var..
oysa severim beylik lafları
pastel renkleri
araflığıma yakışan belirsizlikleri..
ahh yalnızlığım!.. k’ağıt’-k’alem’, nemli duvar
ahh şubatta ıslanmışlığım!.. ay’az-yağmur
yaş var, yaşasın ölümde var!..
evet severim baş vermeyi
pardon, boş vermeyi..
ölmeyi, zamansız göçüp gitmeyi..
göğ iken kopar filiz!
yaşını dolduramamış günahlar gelir geçer
el amanlar.. eyvahlar..
kabullenilmiş eyvallahlar..
sağır zaman neler sağarmış..
yutkunan bir yüreğe neler sığarmış..
anlatılmaz, yazılmaz sızılar..
sıkılır yumruk dövülür diz..
Allah var!.. Kendimde değilim çok kez biliniz..
gök-ten yıldız yağarmış..
ay bir kenara yığarmış..
teffekküre yeltenir bakışlar
dağlanan yaradan boy verir filiz
büyür gözbebeğimde şah damar
şiir biter.. yıldızlarda susar ‘mış..
birde bakarsınız gün ağarmış..
…
bilmem ki daha ne kadar severim geceyi
yutkunmayı.. bir bilinmezliğe çekip gitmeyi..
çok şey bildiğimden değil.. afedersiniz
sizde bilirsiniz.. doğru var diye yanlış var..
...
hiç şüphesiz korku sahibidir her günahkar..
kitabın satırlarında lanetlenmekte var!..