[[avtoportret
hayat penceremin önünden keçiyor
oğlum okuldan üstüme geliyor
öyrendiyi küfrlerin manasını soruşuyor benden
söyleniyorum öyretmenlerinin karasına
yine ayın sonu gelince
sinirlerim çekiliyor tarıma -
qapım çalınıyor her gün
bu ay da borcdan kurtulamadım …
her gün yazdıklarım gözümden düşüyor
şiir yazmaq acizliyimdir
öyle biliyorum her kes görüyor içimden keçenleri
önünde durduğum zaman anladım -
aynalar aldanıyor adamın yüzüne
hayat penceremin önünde -
el uzatsam yetişir …
her kes gözünün kurdunu öldürüyor ancak
karım evimin bütüm sırlarını biliyor
doğum günümü çocuklarım hatırlatdı bana
ömrümde ilk defa duydum yaşadığımı -
içimde çocuklarımın havası
annemin ölümüyle dünyanın garibine döndüm
artıq başımdan çıkmış uzakların havası …
oğlum her gün yeni haberle geliyor –
öyretmenler bazar açmış
bu memleketde her işin anahdarı
kiminse bıyığının altında saklanıyor …
yine ayın sonu
qapımın zili çalınıyor-
dud...dud ...
aynalar içimden habersiz
oğlumunku futboldu -
halı mühteşemse demek qazanmış «real-madrid»
şair dostlarım birge çay içiyor her gün
«poeziya evi» çay ocağında
qazete sayfalarındaysa bir-birinin kanını …
beni görmiyenleri kınamıyorum
belki de özüm habersizem yokluğumdan
unutulmak bu şehirde adi bir şey
hayat keçiyor - ben seyrçiyim
şiir yazmak acizliyimdir …
bir türe annemin yoxluğuna inana bilmiyorum
çox sevgilerde yarimçıq kaldım
penceremin önünde - ben de her kes kibi …
oğlumdan öyreniyorum çocukluğumu
öyle sanıyorum her kes yüzümden oxuyur içimdekini
ve yanılıyorum her gün...
her ayın sonunda kapım çalınıyor
oğlum öyrendiyi küfrlerden utanıyor
ben kapımı çalanlardan
şair dostlarımsa yüz-yüze gelmekden …
/ ] ] ] ]
