Bazen yanar, bazen söner şehrin pencereleri.
Terkedip gidenler,
Döner hayalde bir gül misale.
Benzemez kimse ona.
Edasıyla tavrıyla kendi kendine benzer…
Zambak avuçlarında,
Hep yüreğimi ezer.
Bazen yanar, bazen söner şehrin pencereleri.
Yâda düşer en sevgili.
Tarifsiz muhayyel biri.
O, bilmez gittiği günden beri,
Bir sine yangın yeri…
Ne misale sığar ne emsale.
Yakıp kavuran gözleri.
Benzemez kimse ona.
Edasıyla tavrıyla o bir periye benzer…
Gittiği günden beri,
Öksüz içimdeki şehrin caddeleri….
Ankara,14.03.2010 İ.K
