Menevişli gözlerin oldu gönlüme mihman
Bakışların süzüldü çay bardağıma her gün
Elif inceliğinde zarafetle doldu an
Bir çividî akşamın hülasasıydı Nilgün
En çok İstanbul sevdi bendeki mihman seni
Nakkaşlar kıskandı hep sinemdeki deseni
Gülün gamzesindeki şebnem senden bergüzar
En berrak hikâyenin kahramanısın daim
Kokunu getiriyor dört mevsim esen rüzgâr
Baharda erguvanlar seni anlatan som im
En çok İstanbul sevdi bendeki mihman seni
Nakkaşlar kıskandı hep sinemdeki deseni
Kızkulesi rikkatle seni vasfetti suya
Boğazın maviliği o dem sana büründü
Kirpikler hasret kaldı ikliminde uykuya
Periler sen var diye gül lavanta süründü
En çok İstanbul sevdi bendeki mihman seni
Nakkaşlar kıskandı hep sinemdeki deseni
Siyah bir ah çekti ki çaydanlığın isinden
Leyla sürmesi sandı görenler yanık bağrı
Demlik mecnuna döndü kara çay sevgisinden
İşlendi divanlara hasret mahreçli ağrı
En çok İstanbul sevdi bendeki mihman seni
Nakkaşlar kıskandı hep sinemdeki deseni
Ben sustum sular sustu demlendi bestenigâr
Öykümüzü yazdılar cam ustaları senle
Benim çayla ülfetim zaten senden yadigâr
Mahşere yürüyorum sen ıtırlı desenle
En çok İstanbul sevdi bendeki mihman seni
Nakkaşlar kıskandı hep sinemdeki deseni
11.09.2018 İbrahim Kilik
