Öncelikle bu yazımız bölüm bölüm yayınlanacaktır. Yazımızın başlığı çok basit gibi görünmektedir ancak yazımızın içeriği sizi ve düşüncelerinizi bir yolculuğa çıkaracak ehemmiyette yazara özgü bir yazıdır. Okurken düşünmeniz akabinde betimlemeleri ve örneklemeleri iyi idrak etmeniz ümidiyle. HER KELİME KENDİ İÇİNDE ANLAM BARINDIRMAKTADIR.
Yol yarılandı, bir sonbahar hüznü bu ve güneş alabildiğine uzak, çok uzak...Ben, zifiri karanlıklardayım...
ERDEN ERKİN
bütün bunların yanında her gün gelinim ve oğlum ihtiyaçlarımızı kapıya kadar getirmeleri, ayrılırken bulunduğumuz balkona el sallamaları.. duygulandıran anlardan bazıları. insanın aranılması hal-hatır sorulması tabi ki güzel bir durum, ancak hastalık günlerinde uzun telefon görüşmeleri iyi olmuyor. mecbur kalınırsa, birkaç cümleyi geçmeyen telefon görüşmesi olabilir veya mesajla geçmiş
Şiirin ana teması, köyümüzü ve çevreyi övmeye yönelik. Köyüm-Gediz-Çukurören- 1400lü yıllara doğru kurulmuş. İlk yerleşik Yörük köylerinden. Kayı boyunun Karakeçili Yörüklerinden. Kütahya sancağının 1530 tarihli tahrir-yazım- defterinde köyümüzün adının Çukur Viran olduğu, nüfusunun da 42 neferden oluştuğu belirtilmiştir. Osmanlı tahrir defterlerinde genelde, nefer olarak iş görecek, vergi verecek
Bahar deli bir şarkı söyler Nasina’da. Mercan rengi yapraklarla, badem pembesi çiçeklerle… Arılar, böcekler, kuşlar ve kurbağalar binbir renkli bir senfoniye düşerler. Ve ben her Nisan başında sağanakların peşinden koşarım. Traktör izlerinin derinleştirdiği çukurlarda biriken sulara girerim. Çizmelerimin rengi sarı, çizmelerim kocaman, çizmelerim fokur fokur. Annem kızmasın diye
Yaşama gölge düşüren, doğanın canını acıtan, dünyanın dengesini bozan olayların işlenmesi
Şöyle bir düşünelim, genellemeler olmazsa; detaylardan, tüme varmaya çalışan yazarlar ne yazardı hiç düşündünüz mü? Ya da edebiyat sürekli olarak size, yaşam kalitesi için -şiir değilse-, vasiyetiniz kadar özel sırlarınızı giriş gelişme ve sonuç noktasında daha da acıklısı anafikri olan bir düzyazıya dönüştürme mecburiyetini dikte etseydi ne yazardınız
Bulutun buhara doyduğu, göğün içini boşalttığı andır yağmur. Yeryüzünün gökyüzüyle selamlaşmasıdır; yerin kirlerden, göğün buluttan arınmasıdır. Canlı cansız tüm varlıklara karşılıksız bir hediyedir yağmur, hem rahmettir hem berekettir.
Bu sözleri duyunca hayret ettim. Şaşırdım. Çünkü günümüzde bu şekilde düşünen kaç insan vardı? Gerçekten yardım etmek isteyen ve bu aşkla tutuşan kimler vardı? Etrafımıza şöyle bir baktığımızda bırakın yardım etmeyi, bırakın sosyal sorumluluğu, hırsızlıklar, yalan, dolan, üçkâğıtçılık, sahtekarlık, alavere, dalavere almış başını gidiyor. Kim kime yardım ediyor
Ya ben; Kendini iyi kalpli, sevecen, tatlı dilli tanıyan kadın. ‘’Hiçbir sokak çocuğunun olmadığı bir ülkede yaşamak uğruna, bu ayrıcalıklı güzelliklerden vazgeçer miydin?’’ Diye sorsalar. Ne derdim ?
Kendi doğasına müdahale eden bir insan yaşam hakkını kaybetmeye mahkumdur.Ag
Yalnızlık paylaşılamayacak kadar yetersiz ve doyulmayacak kadar dolu bir tutkudur.
Malatya’da hasat vakti dedin miydi, bil ki kayısılar meyveye durmuştur…
Kayısının hasat vaktinde Malatya’da buram buram kayısı kokar, kükürt kokar, ter kokar işçinin el-kol emeği kokar…
Kayısının hasat vaktinde Malatya’da, Malatyalılar kayısı bahçelerindedirler. Yalnız Malatyalılar değil, civar ilerden gelen çalışanlar da kayısı bahçelerinde yatıp
Kuğular da bu güzellerin ve güzelliklerin bir parçası. Beyaz renge ayrı bir anlam katan, zarafet ehli. Hilkatin beyaz incileri…
Son olarak ben diyorum ki,
"Hey güzel insanlar, yüreği sevgi dolu, sımsıcak insanlar. Uzatın ellerinizi. Size çok ihtiyacımız var. Bizi yalnız bırakmayın. Hiçbir yerde Nükleer Santral kurulmasın. Ne olur uzatın ellerinizi. Bizi sakın unutmayın.."
Doğayı sevmek, kendimizi sevmekten öte birşey değil ta kendisidir. Çocuğunu seven bir insanın ona doğa sevgisi aşılamaktan daha büyük bir miras bırakamayacağından eminim.
