Bulutlar dağlara çekildi bugün; / Birkaç kırık dal bıraktı ardında, / Birkaç boynu bükük papatya, /

Bazen hissetmek yetmez… / Kalbin bütün kapılarını ardına kadar açsan da, ruhunun en derin yerlerini sunsan da, hayat sana başka bir cevabı

Sokaklar kentlerin belleğini oluştururmuş / Benim de belleğimde bir sen varsın. / Sokak kızınım senin /

Müşfi Müktefi. / Bir Kovanın sinesinden tutunmak hayata / Bir Balığa sırt vermek / Umutlarını perçeminden

Büyümeyen bir çocuk olmak nedir bilir misin / Anlamazsın entrikadan hırstan birşey. / Tek derdin sadece sevmektir. /

Günaydın mutlu sabahlar Sevgili Günlüğüm✍🏻 / Nasılsın? / Ne var ne yok? / Efendim?

-Acı bir İshak hikayesi- / Sen gelince aklıma / Ağıtlar titreşir dudaklarımda. / İshak, bir zılgıttır;

Yaşarken ölmek neymiş, öğrendim: / Can bırakmadan tükenen yılların ağırlığı omuzlarımda. / Eski hatıralarla gömülmek varmış ışığı sönen odaların,

Körfezdeki dalgalara bir bak göreceksin / Onlar da en az ben kadar asi ve ağlamalı / Dargın suların özlemini

Uzayı uçsuz bucaksız sanma. / Mekanı, gökyüzünün dünyayı sardığı gibi sarar Tanrı. / Yani, "Tanrı kalbimde." diyene kanma.

Aylardan ekim. / Vakit akşama yakın… / Puslu bir şehirdesin. / Yağmur, varla yok arası.

Severek üzülmek diye bir şey varmış. / Ciğerini sökse de sevdiğin kin gütmezsin, dert etsen de bağışlarsın. / Aslında

İyilikten bir maske, / kötülerin yüzünde. / Arsızlık dürüstlük olmuş, / fahişelerin dilinde. /

Üzgünüm, Allah’ım… / Her şey için sessiz bir itiraf gibi, titreyen dudaklarımın ardında saklı. / Günahlarım için üzgünüm; isyanlarım

Her gün biraz daha eksiliyorum. Her saat, usul usul içimden bir parça kopuyor; görünmeyen bir el, sabırla söküyor benliğimin dokusunu. Sessiz bir tükeniş bu… Gürültüsüz,

Kendimle derdim var kimseyle değil… Her sabah gözlerimi açtığımda, içimde taşıdığım o görünmez yük sırtıma vurulmuş zincir gibi. Kimse görmüyor, kimse bilmiyor dışarıdan sessiz içeride

Şimdi kalsam bir dert gitsen bir dert… / Yüreğimde açılan boşluğun adını çoktan öğrendim. / Ne gelişin tam olurdu

Kapatma gözlerini bana, / Ruhum kapanıyor! / Gözlerine baktığımda, / Hayatta kalıyorum. /

Urganım boynumda tut senin olsun, ister bağla, kapına kölen olayım / Öyle bir haldeyim kovma kapından, bir ömür aradım, yeter! bulayım

Biliyorum… Artık ben, aynı ben değilim. Geç de olsa idrak ettim bunu. Çok çabaladım, direndim, kendimle savaştım ama ne yapsam eskiye dönemiyorum. Dün ile bugün

Kalbimin en kuytu köşesinde hâlâ çocukluğumun sokakları yaşıyor. Her geçtiğimde, sanki zamanın kendisi susuyor. Taşların arasına sıkışmış kahkahalarımızı, çıplak ayakların telaşını, annelerimizin pencerelerden seslenişini hatırlıyorum.

Aşkın benim zindanım,Sevdam Züleyha gibi, / Her nereye baksam sen, ben kapında Yusuf' um / Kölenmiyim ben senin, her