Dün gece bizi bir tayfun yolcu etti / Yağmur sertçe vuruyordu / Camlara / ve terkedilmiş

I. ELİF’TEN VAV’A — AŞKIN DOĞUŞU / Ten savunur kendini / anılar takvimiyle, / Tarihimizin tozlu

Bugün son günümüz bu müzede / Ulus’ta / Kurtuluş Savaşı Müzesi’nde / Ankara Palas’ın hemen karşısı

Dünya denen bu gurbette, / Gülemedim, gülemedim / Gülmek isterdim elbette / Gülemedim, gülemedim

İçimde bir çocuk var… / Kimsenin duymadığı, kimsenin bilmediği / Kelimeleri eksik, ama yüreği dolu. /

\*İstersen sevme beni, / Gerekirse ağaç olurum. / Uzatırım yapraklarımı sonbaharına / Kavrulurum güneşinde, sıcağında

\*Yaşanmışlık bir kenara / Yaşlandıkça bırakır hayat seni yol ortasına, / Yok ortasına / Diyemem ki

Bugün yavaş yavaş öldüğümü hissettim. Sanki sonun başlangıcı gibi. İnsanın dünyadaki günlerinin sayılı olmasını bilmesi kadar derin bir savaşı yokmuş bunu öğrendim. Öleceğini bilmek belirsizliği

Sürü sürü arı kuşları geçti üzerimden, / Sazlıklardan havalandı balıkçıllar. / Bir taş atımı ta tepemden, yazıdan,

Bir suskunluğun eşiğinde başlar gece, / Zaman, asumana düşen bir gölge kadar ağır. / Söz, henüz doğmamış bir yıldızın

Yenildim… / İnsanların kör gözlerine, taş kesilmiş kalplerine, acımasızlığın soğuk bıçağına yenildim. / Bir zamanlar içimde filizlenen merhamet, yavaş

(Gelincik ve Pervane'nin ağıtı) / Bir gelinciğim, var sanılan... / Unutulmuş bir taçım, / sayfaların arasında

Cangözyaşım / Bir damla yaş dökülür / Gönülden / ta içerden. / Hangi

Yıkalım bu düzeni. / Ama... / Büyü bozulmasın. / Bağ bozumuna kalmış bir salkım üzümüz; yan

Avuçlarımın içi… hüzün taneleriyle dolu. / Zamanın ellerimden süzülüşünü dinler gibi, bir şarkının içinde kayboluyorum bazen. Nice tatlı sözlerle örülmüş şiirlerin üstüne

Alışkın değiliz… / Ne sevmeye, ne de sevilmeye. / Kendimize bile dokunmaktan korkar olmuşuz; çünkü her temas bir hatırayı,

Acılara alışırmış insan, / Yalnızlığa alışırmış, / Vakitsiz gelen ölümlere, / Susmuş şakıyan dillere,

3\. damlanın aşkıdır bu sen. / Sokak sokak dolaşan sapsarı bir gözyaşı gibi sevdin beni. / Nasıl sever bir

Benden uzak bana yakın oldu! / Dağlar nehirler ormanlar, / Sahildeki ev! / Kasabadaki küçük ev,

Yakalamaya çalışıyorum hayatı, / Her sabah aynı yerden, / Eskileri özlüyorum, / Sanırım ihtiyarladım biraz,

Bak hele bana hayallerinden, / Çalınmış korkularından bak, / Vurulmuş duvar dibinde, / Kan damlamayan yaralardan,

Kim istemez dertli yalnızlıkları / Önce sarı sardunyalı bir ev / Ve / Hayat dolu hayali...

Beni bulamazsan üzülme, / Eşyalarımı bulacaksın: / Kestiğim taşları, açtığım yolları, / İşlediğim heykelleri bulacaksın.

Mavilere daldım, / Deniz kıyısında hayallerim vardı, / Sen vardın saklı sahilerde, / Adını koyamadığım,

Kelimeler tükendi / Şiirler bitti / Şimdi vakit sükut vakti / Artık veda etmeli... /

Bulutlar dağlara çekildi bugün; / Birkaç kırık dal bıraktı ardında, / Birkaç boynu bükük papatya, /

Bazen hissetmek yetmez… / Kalbin bütün kapılarını ardına kadar açsan da, ruhunun en derin yerlerini sunsan da, hayat sana başka bir cevabı

Sokaklar kentlerin belleğini oluştururmuş / Benim de belleğimde bir sen varsın. / Sokak kızınım senin /

Müşfi Müktefi. / Bir Kovanın sinesinden tutunmak hayata / Bir Balığa sırt vermek / Umutlarını perçeminden