"Uykusuzluğun en büyük faydası, saatin kaç olduğunu bilmeden 'biraz daha' yazma lüksüdür." — Franz Kafka (kurgusal)"
"Uykusuzluğun en büyük faydası, saatin kaç olduğunu bilmeden 'biraz daha' yazma lüksüdür." — Franz Kafka (kurgusal)"
Bu Metni̇ Sevdi̇m, Üstünde Çalişacağim, Bi̇rçok Öykü Gi̇recek İçi̇ne. Bunu Başkasi Yazsa Severdi̇m.
Yazdiklarima Değer Verenler.romanimin Bi̇ri̇ Basilacako Romani Bu Si̇teye Koymadim, Tam Bi̇tmedi̇çikinca Duyarsinizbu İşler Çok Zorha, Para Veri̇p Bastirmiyorum Ki̇tabi.çok Çaliştim, İyi̇ Bi̇r Öykü Çikardim, Yolladim, Beğeni̇ldi̇, Onu Roman Yaptim, Bi̇raz İşi̇ Kaldi, Bu
Bu eserlerin hiçbirinin mevcudu piyasada kalmadı, sadece internet üzerinden okunabiliyor. (ÖFH)
Roman kahramanımız Sibel, içimizden biri. Bir kenar mahallede dünyaya gelmiş, yoksul bir ailenin kızı. 1970li yıllarda birçok genç kızın yaptığı gibi onun da kendince önemli gördüğü olayları yazdığı bir anı defteri var.
Dışarıdan duyulan bir ses mahkumları sayıma çağırmaktaydı.
“Herkes sayımaaa!… Sayımaaa…. Hadi ulan, herkes içtimaaa…”
Yaşamak bir seçenek miydi hala? Aşkın ve kaybın dengesinde, uğruna mücadele edeceğim şeyi aşk belirledi ve eğilip fısıldadı kulağıma: Tut Elimi..
kader yıllar önce ayırdığı bu insanları,tamda birbirlerini kaybettikleri yerde ,yeniden bir araya getirmişti.
Yaşamak bir seçenek miydi hala?
Aşkın ve kaybın dengesinde, uğruna mücadele edeceğim şeyi aşk belirledi ve eğilip fısıldadı kulağıma: Tut Elimi..
Gidiyorum... Her şeyi herkesi geride bırakıyorum. Pişmanlıklarımı, gözyaşlarımı, sevdiklerimi. Şimdi ateşten efkarım. Meçhule gidiyorum. Seni arıyor seni soruyorum. Her rüya cehennem ateşi her yerde hazan gizli. Düştüm kalkamıyor, aydınlığa gözlerimi yumuyorum. Vuslat şarabından içiyorum. Keşke zamanı geri alıp engel olabilseydim, keşke elini hiç bırakmasaydım. Şimdi yanına geliyorum can
Her sabahki pazar koşularından sadece bir tanesiydi.Sabah altıda kalkmış koşu için son hazırlıklarını yapıyordu.Bahçe kapısını terk etmek üzereydi ki Rocky'nin sesini duydu.Rocky onun bu dünyadaki herşeyiydi.Geç kaldığını düşündüğünden kulubesine uğrayamamıştı.Hızlı adımlarla kulübeye yaklaştı ve biraz oynadıktan sonra ayrılmak üzere başını okşadı ama Rocky o sabah her sabahkinden daha
Halil Kaya Ayvalık’a döndüğünde sabah ezanı okunuyordu. Doğruca evlerine gidip, gürültü çıkartmamaya özen göstererek kendi anahtarlarıyla sokak kapısını açıp girdi.
Erken kalkardı sabahları;güneş merhaba demeden şehre bir iz bulabilmek için hiç sıkılmadan hergün sokulurdu usulca denizin kıyısından bir iz bulamayınca belki kendisi gibi kıyıya vurmuştur umuduyla saatlerce gezerdi kumsalı boydan boya...Sonra yüzerdi;içindeki tüm öfkeyle denize kafa tutan o kayalara.Şimdi anlıyorum oysa ki ne kadar çok sevdiğini söyleyip selam
bu yazım büyüyen kızın romannndan bir mektup bölümüdür.bu mektupla hasret sevdiği adam Tuna'ya herşeyi tüm çıplaklığıyla anlatır.
