ihanetin böylesine....

İstanbul Büyük Şehir Belediyesinin Dolmabahçede kestiği 112 anıt çınar ağacının acısını içimden bir türlü söküp atamıyorum Altı üstü ağaç değil mi abi! Kanserliymiş kessinler bir şey olmaz diyenleri şuracıkta bir kaşık suda boğabilirim

Gece ikide ansızın sarsıldığını düşün Arka arkaya gelsin sarsılmalar Sen ne oluyor diye kendine gelene kadar, çatı; hem senden, hem de görevinden vazgeçsin; kolonlar ise birer birer sahte emlakçı yalanları tatsızlığında yıkılsın.

Maksat gülelim...

29 Mayıs 1453 tarihi, bizim açımızdan karanlık bir devrin batışını, yepyeni ve aydınlık bir devrin müjdesini fısıldar kulaklarımıza. Bu tarih, Osmanlının muhteşem bir cihan devletine giden yolunu da ardına kadar açar. Zulme rıza gösterenler ve zalimden yana olanlar sahnenin dışına itilir; İslâmdan ilham alan daha adil bir dünya

Yilmaz Ozdilin bir yazisinda gorup sevdigim sozdur. Chp kurtarilmadan Turkiye kurtarilmaz demisti. Devamini da ben eklemek isterim. Kendimiz degismeden, Turkiye ilerleyemez. Yoksa bir sehrin bir belediyesinin kazanilmasi bir seyleri degistirmeyecek.

İnsanın kendi gözünü kontrol etmesi, gözünü herhangi bir haram noktaya dikmeden bir iş yapması ne kadar güç modern dünyada değil mi? Görünen o ki, asrın görüntü merkezli medeniyetler dünyasının tam kucağında oturuyoruz. Ve insan da bu asrın kendisine nimet diye sunduğu görüntülerle düşünüp, inanıp, hayatını da görüntülere bakarak

Ayasofya Camii' nin müzeye çevrilmesinin hikâyesi...

Yolunuz Yoğurtçu Park taraflarına düştü mü? Ya da oralarda mı oturuyorsunuz? Fenerbahçe stadına Kadıköy'den yürüyerek mi geliyorsunuz? Kadıköy'ün 'inci'lerini merak mı ettiniz? Bu yazı sizin için.

kıymet bilmiyormuyuz,işimize mi gelmiyor, yoksa tembelmiyiz hangisi...

Kadıköy'de bir cenaze töreni... Siyah giyinimli kadınların gözlerindeki koyu renkli gözlükler gözyaşlarına kalkan olmakta. Belki de ölüme savaş açmanın bir yolu da gözlere, gözlükleri kalkan yapmaktır böyle semtlerde. Kadıköy'deki cenaze töreninde fırfırlı kilotlar ölüye rahmet okumakta. Böyle muhitlerde duayı kilotlardaki oyalar yapmakta herhalde. Bütün kıyafetler siyah renkte iken,

Çağın gereği modern bir tramvaya biniyorum Eminönü' nden. Bu modern tramvayın içinde; Sirkeci, Gülhane, Sultanahmet, Çemberlitaş, Beyazıt, Laleli güzergahından geçerken sanki duruyor zaman. Mehter marşları eşliğinde Sultanlar geçiyor önümden. Yine o durmuş zamanlarda Galata Kulesi' ne çıkıyorum. Hazerfan Ahmet Çelebi' nin kanatlarıyla süzülüyorum Boğaz' da. Kız Kulesi' ne

İstanbul bu, 15 milyona yaklaşan nüfusuyla dünya metropolü olan bu kentin acımasız yüzünde zorlu olaylar yaşanırken; Anadolu’nun henüz bozulmamış, çiçeği burnunda safiyane yazılar yazanlara...

Sanırım bu sıkıntıları yaşamayan sokak ve sakinleri kalmamıştır.

hulki can aa

http://cakkilic.blogspot.com/

Cumhuriyet dönemi mimarisinin iyi bir örneği olarak gördüğüm Taksim Atatürk Kültür Merkezi binasının rant hırsına kurban edilmek amacıyla yıkılmak istenmesi konusundaki duygu ve düşünceler

Benim için ise bu gece tam bir kumardı; ya Placebo’da tatmin, ya Timo Maas’ta teslim edecektim ruhumu!