Bebekliğim, çocukluğumun bir kısmı, ilk işim, ilk maaşım, yeni işim, hayallerim, geleceğim bu sokaklardaki adımlarımla şekillendi ve şekillenmeye devam ediyor. Anaokuluna Sait Çiftçi’ de gittim mesela. Bir bohçamız olduğunu hatırlıyorum içinde herhafta yıkanıp ütülenen yatak çarşafı, yastık kılıfı, nevresimi taşırdık. Pembe beyez petükareliydi bizlerin ki, erkeklerinki mavi. Anaokulunda

Aldatmak kendini kandırmaktır aslında. Kendimizi aldatırız her başka tene deydiğimizde. Aşk değil aşkın reddidir aldatmak. Ve büyük bir kandırmacadır karşımızda ki için. Yakalanmayacağımızı sanırken aptal durumuna düşmektir aldatmak. Aldaymak aldanmaktır aslında.

Kendimde bir Güzin Abla durumu seziyorum zaman zaman. Neden böyle hissetiğimi sorarsanız bir çok örnek verebilirim. Dominant ve anaç görüntümünde bunda faydası var sanırım. Hemen aklıma gelenlerden biri; Spora başladığım dönemlerden birinde spor hocası olan arkadaş henüz ilk dersin sonunda oturmuş dinleniyorken, Sevgilisinden ve sevgilisiyle olan sorunlarından bahsetmeye

Bir konağın, bir Gül Goncasıydım ben önce, çok önce. Eteklerimi sallandıra sallandıra yürürdüm konakta, yeşil boyalıydı konağımız, beyaz çerçeveli pencereleri, annecimin elleriyle işlediği beyaz işlerle hayat bulurdu. Cumbalı misafir odasıda görülmeye değerdi doğrusu, diğer konakların hanımları pek kıskanırlardı anacımın elişlerini, kanaviçelerini, sarma işlerini, hasetle bakarlardı her geldiklerinde. Banada

Cılız ışıklar ardından gelen yoğun ışıklar, aralarına girmiş karanlık bir boşluk. Deniz varsayıyorum boşluğu. Kapkara bir gece, kapkara bir deniz. Ben denizim, deniz benim, denizde bir tekneyim.

Deniz Kabuğu; / Onlarcamız içinde / Adı sanı belli olmayan

kıymet bilmiyormuyuz,işimize mi gelmiyor, yoksa tembelmiyiz hangisi...

GALATA ... OLSAYDI !... / Eğer Galata aşk olsaydı, hoyrat olurdu