İdil Öztep
Bitmeyecek Mektup
Hayatımda ilk defa cin-tonik içiyorum şerefine... Ne acı tadı, tıpkı sen gibi, tıpkı sana yazdıklarım gibi!
Beyaz Gökçe'ye.
Koskocaman 4 sene oldu bitanem. Yeri geldi ağladık, yeri geldi güldük... Hep seninleyim güzelcim.
Leylek Dede...
Yazdığım şeyi bırakıp "Leylek dede'ye mektup" başlığı altında hayatımı ve yaşadıklarımı yazmaya başladım.
Bugün çok sıkılıyorum.
Hani susarsın ölümle karşılaşmış gibi. Tebessüm bile fazla gelir suratına, gözlerin dahi parlamaz.
Neden çok sinirliyim?
Sokakta yürüyorum. Bir yere gitmem lazım fakat yolu bilmiyorum. Orada duran polise soruyorum. Cevabı ise hepsiyle aynı; "Aha şurdan!"
Bilir misin?
BiLir misin yaLnIzLIkta gokyuzune bakIp agLamayI... / BiLir misin yagmurda dibine kadar IsLanIp
Üj-bej
Tanıtım
Yazmaya ne zaman nerede başladığımı hatırlamadığım gibi yazmayı ne zaman nerede bıraktığımı da hatırlamıyorum... Oysa mum ışığı altında kirli bir kağıda, kırık bir kalemle o an'ı yazmak gibisi yoktur. İşte ben hep o an'ı yazdım.
Geçmiş
84 doğumluyum. Yazmayı öğrenir öğrenmez piyesler yazmaya başladım, günlük tutarken yazdığım bir kaç öyküden sonra daha hayali, daha karamsar öyküler yazmaya başladım. O zamanlar şiir de yazardım ancak Radyo Tempo daki Mavi Gece isimli programdan koptuktan sonra şiir yazmay / okumayı bıraktım.
Şimdi üniversite mezunuyum... Hala anlık ve karamsar öyküler yazıyorum.
Konum
İstanbul
Özellikler
Karamsar bir yanım olduğunu ve bu yanımın yazılarıma yansıdığını itiraf etmeliyim...
Etkiler
Hakan Günday, Esmahan Aykol...
Benzer Yazarlar
Buraya büyük bir gururla Hakan Günday yazmak isterdim ancak benim ona benzeyebilmem için daha kat etmem gereken çok yol var.
Bağlantılar
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku