Bugün artık, bize orada öylece sanki hiçbir şey yapmadan duruyormuş gibi gelen ağaçların ve diğer tüm nebatatın da birer "canlı" olduğu, sözden de öte bilimsel olarak ispatlanmış durumda. Hatta bitkilerde bizim gibi nefes alıp veriyorlar, dolaşım sistemleri var, üreme sistemleri var vs.
Belki de bu yüzden, belli bir yaşa kadar hayatımızda hiçbir şeyin tam olmadığını düşünüyoruz; belli bir yaştan sonra da hayatımızda hep bir şeylerin eksik olduğunu fark ediyoruz.
Yeni Hayat, bazen benim planını yaptığım bir hayatın nasıl olacağını gösteriyor. Özellikle bir kazıdan diğerine giderken otobüs terminallerinde, mola yerlerinde kapıldığım duyguları bana bir kere daha hatırlattı.
Henüz bir çocukken, akşamları yatağıma yattığımda gözlerimi odanın kapısından alamaz, uyuyana kadar devamlı kapıya bakardım. Nedense bana hep sanki orada, kapının eşiğinde bir şey varmış ya da oradan bir şey çıkacakmış gibi gelirdi.
Bir topluluk nasıl katmanlı bir (uygar) topluma dönüşür? Katmanlı yani sınıflara ayrılmış; toplumu oluşturan insanlar arasında farklılaşma ve ayrım (kategorizasyon) olmuş. Bunu sağlayan nedir? Katmanlı bir toplum, eşitlikçi bir toplum mudur?
Sergimi gezen insanlar bana niçin insan yüzleri çizdiğimi soruyorlar. Ben de onlara diyorum ki...
Yazmanın bir çeşit lanet olduğuna inanırım. Bununla lanetlenen insanlar içlerinde büyüyen dalga ne olursa olsun onu yazmadan duramazlar. Ve lanetten kurtulmak için, yazar dururlar. Ben de onlardan biriyim. Ama henüz yazarak bu lanetten kurtulmuş birini ne tanıdım ne de duydum.
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih- Coğrafya Fakültesi Arkeoloji Bölümü mezunuyum. Yüksek lisans ve doktoramı aynı bölümde araştırma görevlisi olarak yaptıktan sonra, Trakya Üniversitesi Arkeoloji Bölümünde araştırma görevlisi olarak göreve başladım... Üniversite yıllarımda, burslu olarak Uğur Mumcu Araştırmacı Gazetecilik Vakfı'nın düzenlediği yazarlık seminerlerine katıldım... Uzun suredir kendi çapımda denemeler, öyküler ve şiirler yazmaktayım...
Edirne
Felsefi olarak kendime en yakın görüş olarak gördüğüm Anarşizm, edebi olarak da yazılarımda kendini gösterir ve belli bir türe veya türün kurallarına bağlı kalmam.
Tarz olarak Borges, Kafka, Poe, Lovecraft'ın eserlerinden oldukça esinlenmekle birlikte varoluşçu yazarlar da vazgeçilmezimdir.
Borges, Dino Buzzati, Kafka, Bruno Schulz, Danilo Kiş
