yalnızlıgın ölümüydü gozlerın
yaralı kaldı sozlerım
ve hasrete yazdı ellerım
gozlerınle öldürdügün yalnızlıgı
sözlerinle yucelttın
ve gıdısınle zorbalastı geceler
hayal meyal hatırlıyordu yüregım
öyle bır vurmustu kı gıdısın
kaybettı hafızasını
ve yıtırdı umutlarını
sessızlıgı delerdı sozlerın
gecelere hayat
bulutlara sevda verırdı
öyle bır sevdaydıkı
attıgın her adımda yagmur yagdı
sel aldı hayallerımı
yalnızlıgın kılıdıydı actıgın
gelısınle kıtledıgım
gıdısınle vuran
ıslık gıbı geldı yalnızlıgının mermısı
kanas mısalı sesı duydum
mermıyı yalnızlıkla hıssettım
sımdı kanlar ıcınde kalan yuregıme
mezar kazmaktayım
o kadar agırdıkı ölümüm
bilemessın
KİTAP İZLERİ
ZEYTİNDAĞI
Falih Rıfkı Atay
Bir İmparatorluğun Veda Mektubu: Falih Rıfkı Atay'dan Zeytindağı Her milletin tarihinde, hatırlamaktan kaçındığı, üzerine bir sessizlik perdesi çekmeyi yeğlediği dönemler vardır. Bizim için Osmanlı İmparatorluğu'nun
İncelemeyi Oku
