"Her yazma eylemi, aslında okurun sabrını test etme eylemidir. Çoğu zaman da yazanınkini." – Umberto Eco"

Biletsiz Yolcu

yazı resim

Aşkın en aşk hali sararsa bekle hemen oracıkta kıpırdama
Tüm çocuksuluğun aksın pencereden
Yağmur ne kadar hızlı yağıyorsa o kadar hızlı sev
Tüm gerçekliğin sevsin yan yana yattığın adamla kadını
Bir orta halli memur ailesi sevinci yüreğim
Bir kalabalık tren gar ı hüznü
Bir yok oluş
Bir son…
Öylece uzun bir süre gittiğin bir yol dur
Yolu bilmediğin ama hep tanıdık gelen dar sokaklar
Hiçbiri sevindirmez gel gelelim ağlatamaz da
Sadece salladığın bir beyaz mendil o da adettendir
Bir kalabalık tren garı hüznü
Bir yok oluş
Bir son..
Adını bile bilmediğin insanlara boş sözler umutlar havale etmek istersin
Nafile kimse dinlemez bir gürültü koparır canavarlaşır herkes
En çocuksu kalabalıklarını en yalnız olgunluğuna götürür vagonlar
Acı haykırış düdük raylar birbirine karışır beyninde sesler
El salla bir daha gelmeyecekler
Bir kalabalık tren gar ı hüznü
Bir yok
Bir son..
Kimseyi dinlemem dediğin an dinlemeyi öğrenirsin ama
Sen yine de dinlemeyi ertele
Haydi koş
Biletsiz atla trene….

fthkrbnli

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön