bir ağacın dalından bir yaprak düştü toprağa sessizce
gönüllerin unuttuğu bir yaprak
küskün bakışlarıyla kaybolan yıllara
umutları vardı her baharda yeşeren
o bazen bir akışıydı derenin
bazen bir öfke yağmur bulutunda
isyanıydı yok olan sevdalara
duman duman gök kubbenin feryadına
sessiz kalan yıldızlara
damlacıklar ıslatırken kuruyan gözyaşlarını
o serildi toprağa sessizce
bir ağacın gölgesinden seslenirken son kez rüzgara
dargın gibi solgun
unutulmuş olmanın acısıydı sanki gözlerinde
bir avuç toprakta kaybolmanın
YZ
