"13 Ekim 2025'te uyandım, dünya hala dönüyordu. Sanırım en büyük hayal kırıklığım bu." - Albert Camus (kurgusal)"

Bir Tüye Takılı

şimdi hazan..dilim, dudağımı yaladı.

yazı resim

bir anlık
uçuverdi yüreğimin kanadı;
on üçlük,
bilemedin
on beşlik gökyüzüme...
içim,
beyaz bir tüye takılı...

ağzımda ilk sigaranın kekremsi tadı,
başımda duman!...
sevda,
nikotin olup
kanıma yapıştı...

sırtımda lacivert forma,
cebimde resmin!..
cennette olduğuna inandığım
babam almıştı.

selam sana,
omuz verdiğim koca çınar!
sana da selam, şiir okuyan kuş!
demek sen de geliyorsun buraya her bahar...
beni gördüğünü unut!...
söyleme sakın ağladığımı....

selam sana,
kerpiç duvarlı kimsesiz ev
sırlarımı sakladın mı?
sana da selam,
duvardaki arsız sarmaşık!
sen öğretmiştin bana sevgiliye sarılmayı,
hatırladın mı...

bir ben unutmadım
astığımız ders sayısını;
sor istersen ara sokaklara,
köşe başlarına,
kaldırım taşlarına,
yağan yağmura, kara sor!...
saçımız ıslanmıştı..

bir de,
parkta ki çiçekçi kadına sor
papatya falımıza bakmıştı:
yalancı!...

hatırla hele!
teneffüs arası,
çarçabuk ,
yediğimiz dondurmayı, çikolatalı;
toprağa akmıştı...

şimdi hazan,
dilim,
dudağımı yaladı.

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön