Bir Unutmanın Evresinde/ Bir Şair Ölüyor

Beni bağışlasın Nazım Hikmet, Ümit Yaşar Oğuzcan Attila İlhan ve yaralarımın kanlı dili; şiirlerim. Sizi bir yitirme uğruna terk ediyorum. Bu da benim ilk terk edişim olsun Ki bedelini ödeyeceğim, Kanımı dışarı akıtan Ve görülen yaralarımı saran şiirlerin yoksunluğunda, Geçireceğim iç kanamalarda....

yazı resim

( Bir aşk, bir ayrılık ve sırada bir unutmak var...)

Evet, bana kalan bir unutmak.
Unutmak isterken şimdi, onu kelimelerle anlatamıyorum.

Anladım ki kelimeler aşk içinmiş,
Aşkı kelimelerde yaşatmak içinmiş.
Ben şimdi öldürmek isterken aşkı
Kelimeleri de öldürüyorum.
Halbuki ne çok severdim kelimeleri.
Kelimelerin terk edişi
Onun terk edişi kadar etkiliymiş acılarımda.
Anlıyorum bunu,
Onun kadar kelimeleri de özleyişimden.

Bu adamı ne çok seviyormuşum
Ne de çok yeri varmış bende.
Ne çok sevdiğim
Ve ne de çok yeri olan şiiri
Kendisiyle birlikte çıkarabiliyor, hayatımdan.

Ben şimdi nasıl doldururum bu boşluğu?
Kendimi kime nasıl anlatırım?
Ayrılığın sancısındayken
Ve kalemim elimden alınmışken.
Halbuki ben acılarımı kağıda kusardım hep.
Belki de ondandır şu ne yapacağımı bilmez hallerim.
Acı saplanmış şuracığıma.
Nasıl çıkaracağım ben bunca sevgiyi, özlemi,isyanı
Ve yitirilişini bir aşkın.
Akıtamazken gözyaşımı nereye akacak bunca yayılıcı yara?
Beni tamamen saracak mı bu ölümcül hastalık?

Ama ben kurtulmak istiyorum.
Bir unutmak gerçekleşmeli.
Biz buna karar vermiştik.
Hani onu yitirecektim,
Yitiremiyorsam eğer bunu neden söyledim.
Yitiremiyorsam eğer neden bekleyeceğimi söylemedim.

Belki de kendi yitirişimden değil
Onun yitirmişliğinden söyledim.
Onun sevgiyi karanlığında yitirişinden
Ve artık dirilemeyeceğini bildiğimden.
Evet, o sevgiyi yitirmişti.
Ben yitirmeme savaşı verirken,
O çoktan kazanmıştı bile yitirme savaşını.
Bana bıraktığı tek şey karakterini değiştirdiği bir savaş.
Yitirmemeyi yitirmeye dönüştüren bir savaş...

Şimdi ayrılıktan sonra kat ettiğim onca yoldan
Başka bir yola sapıyorum,
Başka bir yolun başına, yitirme yoluna...
Ve
Yanıma alamıyorum,
Şuana kadar benimle olan dostum,
Belki de tek dayanağım olan şiiri.
Yitirme savaşındayken
Yitirmeme silahını yanıma alamam ki.

Beni bağışlasın Nazım Hikmet, Ümit Yaşar Oğuzcan
Attila İlhan ve yaralarımın kanlı dili; şiirlerim.
Sizi bir yitirme uğruna terk ediyorum.
Bu da benim ilk terk edişim olsun
Ki bedelini ödeyeceğim,
Kanımı dışarı akıtan
Ve görülen yaralarımı saran şiirlerin yoksunluğunda,
Geçireceğim iç kanamalarda....

ekim2006

Başa Dön