"Bir yazarın yazmadığı tek şey, kendi cenaze ilanıdır. Onu da başkaları halleder, merak etmeyin." – Mark Twain"

Bir Yalnızlık Düşlüyorum

gidenlere

yazı resim

Bir yalnızlık düşlüyorum ;arınmış günahlardan
Boş hayatlara uzaktan bakarak seni görüyorum;
O masum halinle
Yükseklerden süzülerek ruhumun özgür yanı ;
Bir kırlangıç oluyor senin sahiline
Kış sabahlarında titrek ve ürkek adımlar atıyorum;
Giderken bıraktığın ayak izlerine denk.
Pamuk tenini okşuyor gibiyim ;
Rüzgarla dans ederken akşam sefalarında
Törpülenmiş heyecanlarımla bekliyorum;
Belkileri ümit ederek.
İliklerimde yaşlılığın belirtileri,
Kaslarıma vuran uyuşmalar
Susmalar takılır dilime ; anlamsız kelimelerden ziyade
Kurtarılmış sevinçlere sığındım elimdeki bir avuç.
Avukatlığa adanmış ömrüm;
Hakkıma düşen muebbet sensizliğe.
Bir yalnızlık Düşlüyorum;
Parmak uçlarımda yanakların
Mahsun bir edayla uğurlanan bakışların;
Aynalarda karşılaşıp da utandığım.
Vazgeçilmiş zamanlar kaldı geriye sevdanın.
Sana adanmışım sanki en başından dünyanın.
Kaçamak tutkularla seni arıyorum,
Dileniyorum arsız hasretlerle hatıralarını
Gözlerimde sönü veren silüetin kararıp o köşebaşı
Oradayım bekliyorum elimdeki kuruyan gülün
Sana yakışan hainliğinle seni özlüyorum...

KİTAP İZLERİ

Öyle miymiş?

Şule Gürbüz

Şule Gürbüz’ün Zaman ve Anlam Arasındaki Yankısı Bir kitabı roman yapan nedir? Belirli bir olay örgüsü, gelişen karakterler, diyaloglar mı? Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” adlı
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön