Seninle ben İstanbul gibiydik;
Dile geliyorduk birçok zaman.
Bazen Tophane'de gece oluyorduk,
Bazen Kanlıca'da sabah,
Bazende Taksim'de öğlen.
Hiç durmadan konuşuyorduk;
Bir gün yalnızlıktan söz açılıyordu,
Bir gün aydınlıktan,
Bir gün yorgunluktan.
Ne kadar da çok konuşuyorduk öyle
Bıkmadan, usanmadan..
Biz seninle en çok Kadıköy'de insan olup
Nefes alabilmeyi seviyorduk.
Hatırlıyor musun insanların yüzlerimize bakmalarından utanışımızı;
Sanki herkesler biliyor zannediyorduk,
Önceki gece Laleli olup
Tüm insanlığın altına yatışımızı!
KİTAP İZLERİ
Var mısın? Güçlü Bir Yaşam İçin Öneriler
Doğan Cüceloğlu
Doğan Cüceloğlu’nun Veda Sohbeti: "Var mısın?" Üzerine Bir Değerlendirme Her yazarın bir veda eseri vardır; bazen bilinçli bir son nokta, bazen ise kaderin beklenmedik bir
İncelemeyi Oku
