Buruşuk (kötü) Şiir ...
gizemli şiirlere...
“sevdiğim kadının elinin izi kaldı ; yüreğim de derin bir yerde... “
... dikiş tutmayan
kanayan yaralarım var
gitgide büyüyen hüzünlerimin koynunda
bir avuç dolusu harcanmışlığımla...
bir...
“ yüreğim çamaşır ipinde kurudukça ; kelimeler eziliyor şiirlerde...”
...şimdilik
sensizliğin yosun tutmuş hapsindeyim
hani dönsen diyorum ; sevmesen de olacak
yeter ki gör bendeki seni...
iki...
“sokaklarda ağlayan kaldırım taşlarının her bir tanesin de yürekten seven aşıkların ayak izleri var : öylesine basıp geçmeyin !.. olur mu ? ”
aşk diyorum...duruyorum
dünyanın her yerinde aynı değil mi ?
tutkusu, sadakati,cinselliği, özlemi ; her şeyiyle aynı değil mi ?
üç...
“ıslak mendillerin hikayesini bilir misin ? tenhada ki kalplerin beyaz kefenleridir onlar...
kimseler bilmez bunu ama sen bil yine de...”
eski hatıraların bile rüyası vardır
yoksa cama vuran her elde açmazdı susuz güller...
el kapıların da biriken dargın zamanlar var ya
ben bunlardan korktuğum için şiirlere sarılırım
zamanımı çalın diye , içimde ki dargınlığı alın diye...
dört...
“buruşuk bir defterin yırtık sayfalarında buldum bu şiiri... isimsiz şairin mısralarından kaçarken topladım ; adı bu yüzden buruşuk şiir... “
hayat dönük rengiyle siyah mı beyaz mı?
yoksa zaten her şey gri değil mi?
ne kadar acılarla beslenilse de
yaşam tek kelimede beş harf değil mi ? ...hani ölüm gibi !..
beş...
“anlamın bile anlamı varken ; sözlerin içindeki çözülmemiş sırlar beni ürkütüyor...”
...denedim
güzel sözler yazmaya
ama olmadı...
ruhumda kayıp bedenler çoğaldıkça
hani toprağım nemli ama taşlıyken
kırık pulluklarımla nasıl toplarım ki umutlarımı ...
altı...
“yağmurlar önce bulutlara yağarmış ...
tıpkı bir nehrin uçsuz bucaksız gözyaşlarıyla kaydığı gibi...
saklı bir yerin de hüzün biçersen hayatın
bir de yorgun nefti bulutlara su ısmarladıysan
bak o zaman beni ara olur mu?
İnatla , sabırla...
yedi...
“yıkılmak , yanılmaktır...yazık ki ölüyoruz...”
...yüreğimin ağacını buduyorlar
güya orman aleve aşık olmuş ta...
sonuçta hayat aşık olmayanlara da kalmıyormuş ki...
( sevgi hatırlansa bile... yine de boşuna banklara kazınmadı yürekli aşklar !
hayattı ! en kötü anımızda inatla yazı tura atan... peki ama ya attıran kimdi ? )
öylesine buruktum ne başında ne de sonunda !..
doğdum , yaşıyorum ; yarını bilmiyorum ...
emre onbey
