Bir yanı ürkek hala, Yitirilme korkusu barınıyor kimsesizliğinde. Yalnızlığa itilmiş, sürgüne verilmiş bedenin dili. Korkularıyla baş başa kalıyor. Birden, aniden karanlıkta kalıyor. Panik dolu, çaresiz ve savunmasız.
Şiirlerde bulamıyor yitirdiğini. Kelimeler tatmin etmiyor onu. Müzikler, tınılar doyuramıyor yarım kalan bedenini. Sözler tatmin etmiyor yalpalanan ruhu. Boş kaldırımlardaki kederli fahişeler gibi düşünüyor. Onların yerine koyuyor kirletilmişliğini. Eksikliğini, ahlaksızlığını görüyor bedeninde. Son noktasına kadar yaşadığı tatmininin kederini yaşıyor şimdi. Damarlarında sürtüyor acısı, bütün iliklerine kadar işliyor yitirdiklerinin acısı.
Tapınaklar inşa ediyor, çaresizliğini kendini affetmek için. Yaşadıklarının bedelini başkalarına mâl etmiyor, bütün iğrençlikleri kendine hediye ediyor, o hediyeler ise alevlere sarıp sarmalanmış. Yaşatılarının tüm intikamını ruhundan alıyor. Çarmıha geriyor ruhunu, intikamını alıyor ruhundan. Düşüncelerinde çiviler çakılı. Çivilerin çakılı olduğu noktalardan alevler sarıyor ruhunu.
Aşkının fahişeliğini dudaklarını kanatarak durdurmaya çalışıyor. İsanın dikenli tacını dudaklarına takıyor. Dudakları özlem dolu alevlerle çevrili.
Çarmıhta bırakıyor ruhunu aylarca, iyileşme umuduyla. Şeytan bile acıyor haline. Alevlerin üzerine basıyor söndürme umuduyla. Alevler şeytana inat daha bir alevleniyor.
Ama başarısız tüm bu çabaları, bitiremiyor kendine olan nefretini. Aşk bitmiyor yine de. Ruh çarmıha gerilse de, canı acısa da aşktan vazgeçmiyor. Aşk onun kaynağı, aşk yine de aşk
Bedenini acıtıyor bu kez. Tüm bileklerini kesip kanatıyor. Damarlarında eroini gezdiriyor unutmak için. Tüm bu çabaları kısa süreli. Olmuyor hala deli bir aşk peşinde.
Aşk bitmiyor.
Aşk laneti oluyor bu kez. Ruhunun boş kaldırımlarında sabahlıyor. Acısıyla yaşatıyor kendini. Acıları yetmeyince daha çok acıtıyor kendini. Fahişelerle konuşuyor, kendini bulmak için.
Dudaklarından şu cümleler yayılıyor, aşk bir fahişenin müşterileri ile öpüşmemesidir.
Bedeni alıştı bunlara.
Ruhu ise feryatlar içinde. Kim bilir belki de tüm hatalar onundur bütün ucuzluğuyla. O yüzdendir kenara itilmişliğinin acısını yalnızca ruhuna yaşatmışlığı
