] ]
DELİŞİM
Depresif bir gecenin sabahında
Şizofrenik bir kadın gördüm aynada.
Bu ben miydim?
Yok yok, ben olamam.
Olsa olsa deli ikizimdir o.
Bakma bana öyle, bakma.
Hep sırtını döndün bana
Şimdiye dek.
Şimdi bakıp bana sırıtma.
Delişim benim.
Ama sana kızsam da
Bilirim ki hep sevdik birbirimizi
Desteğimdin en umarsız anlarımda
Güldürdün beni hep
Ben ileri baktım hep
Sense geri.
Ne olacaktı ki
Ne de olsa deli
Soğuk kış günlerinde
Atla desem buz gibi sulara
Atlardı benim deli.
Uyanmak var ya sonunda
Ben miskin miskin yatarken
O capcanlı gezerdi.
Benim benzim sararırdı
Onunki gül pembeydi.
Ben çatarken hep kaşımı
O güler geçerdi bana.
İşte şimdi yine karşımda
Ne yapsa yeridir derler ya
Eğildi öptü alnımdan beni
Birden bire.
Yaşam nasıl bir bilmece dedim ona..
En büyük bilmece
Sensin aslında dedi bana
En olmadık zamanlarda
Atardı şuh kahkahalarını
Delişim benim.
Basardı küfrü canı isteyince,
Hep özendim ben ona..
Sırt sırta geçti oysa ömrümüz..
Hiç bırakmadı beni..
Bir gün bile
Hissetmesem özlerim ben delişimi.
Bu sabah aynaya baktım
Delişim güldü bana.
En büyük bilmece
Benmişim aslında.
Ben aktım
O kara.
Sınırları yoktu,
Güler oynardı
Ben çekilsem de
Kendi kabuğuma.
Bir gün dedi ki
En büyük bilmece
Benmişim aslında.
Şeffaf bir denizanasının
Kıvrık kolları gibi
Sarsa da umutsuzluklar
Bedenimi
O gelip kurtardı beni
Her zaman.
Mutluluk ne renk dedim
Boş ver fazla düşünme
Aslında şeffaf dedi bana.
Bulursak bir gün
Alıp boyayacakmışız
Öyle dedi bana.
Eee ne de olsa deli derler ya.
Bakarsın yapar.
Elleriyle yontar hayatı,
Belki de lime lime yapıp atar.
Güldüm geçtim
Bu defa da ben.
Eeee ne de olsa delimdi benim.
Durup durup diyor ki bana
En büyük bilmece
Benmişim aslında.
