gece bitmek üzere ve ben
yorgun düşmüş gözkapaklarımla
yeni bir güne hazırlanıyorum
birazdan güneş doğacak
güneşe inat lapa lapa yağan
karla birlikte şehir
yeni bir güne uyanacak
insanlar neşeyle oturacak
kahvaltı sofrasına
ve ben sessiz sensiz
karşılayacağım
bu soguk karlı Ankara pazarını
pencereden izleyeceğim
koşan oynayan cıvıl cıvıl çocukları
elele yürüyen sevdalıları
otobüste trende koşuşturan
insanlar belki sevgilileriyle kavuşacak
yada terkedilmişliğin ateşiyle
kavrulacak kimbilir
aslında sevgilim
şehir yaşamaya devam edecek
doludizgin ve çaresiz
ben sevdamı bulutlara yükleyip
sana gönderiyorum bu yorgun
ankara sabahından
belki kar olup yüreğimi
belki yağmurla gözyaşımı
yada rüzgarla pişmanlığımı
taşıyacak sana
sevdamı getirecek kimbilir
ve sevgilim dokun son kez yüreğine
ve gönderdiğim bulutla dön bana
ben seni bekleyeceğim burda
elimde kalan bir çift hüzünle...
Dokun Son Kez Yüreğine
Mümkün mü? zamanı durdurmak ya da beğenmediğin yerden yeniden başlamak.