mavi kalbime saplanmış kırmızı oklar varmış gibi hissediyorum kendimi.beynime yazılmış muskalar bir işe yaramıyor.düşüncelerim med cezirler yaşamaya devam ediyor.beni duruşu ve gülüşüyle etkileyen kadın,şimdi avuçlarımda kaybolacak gibi.kaybetme korkusu insana yapacağı en büyük işkence sanırım.vücudun da beğendiğim her yerine bir damla mürekkep bulaşıyor.silinebilir,ben görmem ama onun kalbinde derin izler bırakmasından endişe ediyorum.o gülüşü,o sesi,o göğüsleri,vücudu.allahım;esirge onu ve ona mutluluk nasip et.çünkü onu sadece mutlu etmem belki ona yeter ama bana yetmiyor...
