Fi çağlardan kalma, hiyeroglif yazılarla yazılmış kaderim yine sessiz.Yunan mitolojisinden fırlamış bir yaşam tarzım yok ama bir kaktüs deyilim.kendimi bazen boş bir bardak gibi görüyorum,doldurulmayı bekleyen.bazende irin kaplı vücudumda limit yok yazıyor.bazen ağlıyorum;karanlığın doğmasına,güneşin batmasına.bazende anam ölse ağlamıyacakmış gibi hissediyorum.offf buhranlardayım herzaman ki gibi.yokmu konuşacak insan.beynindeki pisliği kusacak.ağlıyacak ve bazen susacak.bazende gözleri anlatacak.inanın bir psikolok tarzıyla dinlerim ve kusacağın tabağı steril cihazından geçirip getiririm.yada inanmayın.sonuçda doğruluk masumiyeti gözbebeklerimizde kalmış sadece...
