"Hayat, bir kitabın ilk cümlesini yazarken son cümlesini düşünen yazarların dramıdır." - Jorge Luis Borges"

Dur Kalbim

Gece karası gözlerin yıldız yıldız parlıyordu Bana bakıyordun kainat gibi sonsuzluk gibi Aynı duyguları taşıyordum mehtapla ayla Hayallerimde hilal kaşlarının güzelliği vardı

yazı resim

Gece karası gözlerin yıldız yıldız parlıyordu
Bana bakıyordun kainat gibi sonsuzluk gibi
Aynı duyguları taşıyordum mehtapla ayla
Hayallerimde hilal kaşlarının güzelliği vardı

Mayın tarlasında açan kan kırmızı güller gibi
Al bedenlerin ala bulanması gibiydi bakışın
Dur kalbim daha öteye gitme orada aşk var
Onu sevme onda seni öldürecek gözler var

Gözlerin gözlerin senin gece karası gözlerin
Beni bir üşütür bir ısıtır bir boğar bir yaralar
Güneşli gündeki zamansız o yağmurlar gibi
Aşk bu bilinir mi damla damla nereye yağar

Dur kalbim daha öteye gitme orada aşk var
Onu sevme onda seni öldürecek gözler var
Cesedini ay ışığıyla yıkar yıldızlar seni yakar
İp incesi kaşlarıyla seni darağaçlarına asar

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön