kimi zaman
sus pus olur insan
dili tutulur sanki
kapanır içine
koca bir boşluğa
düştüğünü
anlar hemen
vazgeçip
çıkar dünyaya
yeniden
ve durup dururken
haykırası gelir ya
bazen
kaybolmak gerekiyor belki de
güneş tam tepedeyken
güpegündüz
aydınlığın ortasında
bazen de
çıkıp haykırmak
gerçeği
karanlığın ortasında
seçemezsin
kafan karışır
karanlık ve aydınlık
birbirini delicesine kovalarken
kapanırsın içine
atarsın kendini yine
kendine
biraz sabret
dibe vurmayı bekle
şaşıracaksın
kim olduğunu
görünce...
