Korkuyu gördüm düşümde,
Çığlık çığlığa ağlıyordu.
Özlemin kucağına oturmuş,
Tir tir titriyordu.
Korkuyu gördüm düşümde,
Bir volkanın içine taht kurmuş,
Kahkahalar atarak ağlıyordu.
Korkuyu gördüm düşümde,
Yüzünü almış avuçlarının içine,
Kan kırmızısı ağıtlar yakıyordu.
Korkuyu gördüm düşümde,
Hoşgörüyü tekmeliyordu kahkahalarla,
Sevdayı bıçaklıyordu naralarla.
Korkuyu gördüm düşümde,
Gözyaşları deniz olmuş;
Korku,içinde boğulmuş.
Sıçrayarak uyandım,
"Canımsın" deyişine yandım.
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
