Ey orkidem;
Zaman durmadı,
Bizi,
İçine kattı,
Yılar unutuldu…
Ve bir gün…
Hiç beklenmeden,
Kapının zili,
Acı içinde çaldı…
Hanemize,
Misafirler dolmuştu…
Çiçeğim,
Kimlermiş gelen,
Dediğim de,
Babacığım,
İnanın bende,
Bilmiyorum demiştin…
Meraklanmıştım…
Hayırdır İnşaaallah,
Diyerek odaya vardım…
Refikam şaşkındı,
Çocuklar, bize bakıştı…
Efendim,
Hoş geldiniz,
Sefa buldunuz,
Diyerek konuklara,
Baktım, kimseyi,
Tanımıyordum…
Nihayet,
Biraz geçte,
Olsa anladım…
Meğer gelenler,
Benim biricik,
Gönül sürurum,
Hizmet gururum,
Nezaket iftiharım,
Edep kalkanım,
Sevgili orkidem,
Yüz akım,
Kerimem,
Kızıma
Taliplilermiş…
Çiçeğimin,
Çocukluğu,
Gözümün ününde,
Bir anda, aktı…
Mahzunlaştım,
İçim kabardı…
O an yüreğim yandı…
Bir tipi başlamıştı…
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
