Eyvah Geç Kaldım!

Yıllar geçtikçe buharlaşıp uçmamak için, sıradanlaşmamak için, yenilmeyip hayata sevmeye devam etmek için mi tavşan oldum ben?..

yazı resim

Eyvah Geç Kaldım!

Söyleyecek sözüm mü kalmamıştı? Hayır tabi ki. Olur mu öyle şey. Hayata sırtını dönmektir bu. Neden yazmaya bu kadar uzak düştüm o zaman? Cevap veriyorum ve dahi itiraf ediyorum : ""Çünkü ben bir tavşanım !"

Bazı akşamlar kızıma tekrar tekrar okuduğum "Alice Harikalar Diyarında" kitabındaki tavşanın tıpkısıyım. Hani şu, habire saatine bakıp bakıp : "Eyvah geç kaldım! Geç kaldım!" diye kendi kendine söylenerek rüzgar gibi koşuşturan beyaz tavşanım.

Yıllar geçtikçe buharlaşıp uçmamak için, sıradanlaşmamak için, yenilmeyip hayata, sevmeye devam etmek için mi tavşan oldum ben? Yoksa gün be gün amip gibi bölünerek çoğalan, günümü doldurmayı inatla başaran, hatta bir günden diğerine taşan, sıçrayan gündelik işler mi beni tavşanlaştırdı?

Hep saatime bakıyorum ve aceleyle koşturuyorum . Aynı replik dilimde : " Geç kaldım, geç kaldım!" Bir geç kalma korkusu ve saplantısı beynimi oyuyor. Geç kaldığım için yaşayacağım olumsuzlukların listesi uzuyor da uzuyor.

Bu listenin içinde canımı en çok yakacak olan şey , anasınıfındaki kızımı okuldan almaya geç kalmak. Çünkü okula geç kaldığım zaman bütün çocuklar gitmiş oluyor. Benim kızım sınıfta yapayalnız. Kabanını giymiş. Çantasını sırtına takmış. Hazır paket gibi. Alınmayı bekliyor. Yalnız kaldığı, onu almaya kimse gelmediği için üzgün, kızgın ve ürkek..Diğerlerini annesi,babası almış okuldan. Onunki yok. Onu almayacaklar mı okuldan? Onu sevmiyorlar mı ? Hep orada mı kalacak yoksa? Kafası karışık. Ağladı ağlayacak. Ben kan ter içinde koşturarak nihayet okula ulaştığımda ,beni gördüğüne sevinmeyecek hale gelmiş oluyor. Eğik ve minik bir baş, sarkık dudaklar ve küskün gözlerle karşılıyor beni.Huysuzlanıyor.Nasıl içim eriyor o zaman.Kaç kez yaşadım bunu, saymadım. Ama böyle bir görüntüyle bir daha karşılaşmama isteği yüzünden tavşan oldum ben...

Ah, bir yandan hayat ısrarla kalbimi kırmaya çalışırken, Alice Harikalar Diyarında'nın tavşanı gibi yaşamak nasıl da yoruyor beni. Hani bir şarkı vardı "kırıklarını aldırdım kalbimin " diyordu. Ben de sinirlerimi aldırsam diyorum...Tavşan olmak kolaylaşır mı o zaman ?

Başa Dön