baktım
sana söyledim
ezbereydi sözlerim,
birden yabancıladım
bildim senin de aynı hissettiğini.
indiğimizde sahneden
uğultusu oradaydı
hayatın yuhalamasının.
salon boştu,
"bir kere de kendimize oynayalım hadi
heyecanla yazdık ya,
yabancıladığımız kelimeleri!"
istemedin
çünkü
senin rolün sadece seyirci içindi!
geçince salonu bizim yapan kapıdan
yoktu elimizde
hazırlandığımız sözler
yerini bilen, sırasını gözleyen.
bakmadın da bana
doğru,
okunamazdık artık birbirimizden!
indiğimiz sahneden
bugüne merak ettim
acaba sonrasında
almış mıydın hayat hediyeni
ezbere tarzınla?
ara sıra düşündüm, anlattım
bil ki seni hiç boş anmadım
sahnede
senden boşandım.
