Kuytuların nöbete gizlendiği mabette
Yol göründü diyen misafir
En bereketli zamanı heybesine aşındırdı
Ve o uğultulu çınlamasıyla masalını bitirdi:
Zamana ben bile hakim değilim
Kahveni hazırla,
Yine haybeye işlere koyulma
Yarın yine aynı saatte
Belki bir dakika gecikirim
Erken gelişlerime say
Ama söz verdiğim gibi gelirim
Ben yine aynı ihtiyarlıkla
Bir gün daha deviren sen
Geleceğim elim mahkum
sözüm söz
Gelip de bulamamak da var
ya göremezsem seni?
Soramam ki, ben gitmişken gelen gündüze
İstersen sen de gel benimle
Unutma bir daha dönemezsin tatlı uykuna
Helalleş her an fikrin değişir diye
İşte kalkıyorum yavaş yavaş
Geleceksen çabuk söyle!
Çökeyim kalbine
KİTAP İZLERİ
Yaşadığım İstanbul
Selim İleri
İstanbul'un Kırık Kalbi: Selim İleri'nin Hafıza Kazısı Bazı yazarlar vardır ki bir şehirle öylesine özdeşleşirler, sanki o şehrin sokakları onların damarlarında akar. Selim İleri de,
İncelemeyi Oku
