tek tesellim yazmak
hayatin butun çikmazlarina karsi yaptigim tek sey oturup yazi yazmak,
karsima çikan her yokusun nasil asilmasi zor oldugunu yaziyorum.
her çaresizligimin isyanini sayfalara dokuyorum.
kaleme yukluyorum; umutlarin tukenisini,ve yikilan hayalleri
resmini çiziyorum bu harflerle acidan ibaret olan hayatimin.
yazdikça dahada yazmak istiyorum gordugum çikmaz sokaklari,
insanlari anlamadigimi ve anlasilmadigimi.
anlamak istemiyorlar beni oysa ben onlari anlamak istesemde anlayamiyorum,
çaresizligin kapima dayandigi gecelerin koyulugunu hep yazdim
hep karanlik geceleri anlattim gunduzun gorunmeyen isiklarini
gunesin yuregimi acitan isiklarini ve daha neleri yazdim bir bilsen
sanki yazinca bitecekmis gibi bu zifir karanlik
oysa yazdiklarimi benden baskasi okumuyor bile.
bir teselli gibi yazmak,
aslinda sadece guzel bir dinleyici demek lazim
iyi bir dost! kalem ve kagit...
bu dosta neleri anlatmadim ki
kimselere anlatamadigimi bos kagitlara anlattim
çamura bir kez batinca nasilda butun gozlerin korelip o an seni gormediklerini
umudunu kaybedince umitsizlik deryasinin seni nasilda sardigini,
acilar içinde kivranip gunde bin kez sorulan nasilsin sorusuna inadina iyiyim demeyi...
gozlerimden yanagima akan yaslari nasil yuregime surgun ettigimi,
her aci çekisimde aglamak yerine nasilda kahkaha attigimi,
her kahkahada nasilda boguldugumu...
daha neleri yazmadim ki,
yanginlarda yanan yureklerin resmini çizdim harfelerle ...
