Bir dunya var,
Sonra insan var,
Birde hayat var,
Dunya bi basina degil ayla, yildizlarla ve gunesle arkadas
Baglilar birbirlerine. birinden birine bi sey olsa digeri yarim kalir...
Dunya yapamaz gunessiz, aysiz, yildizsiz.
Dunya insani kabul etti,
Aldi barindirdi insani ,
Insan dunyayla birlikte gunesi, ayi, yildizlari tanidi.
Ve insan dunyaya muhtaç oldugu gibi,
Aya, gunese ve yildizlarada muhtac oldu;
Dunya onlari el ustunde tutuyor onlar olmazsa dunya barindirmazdi insani.
Dunyada hava var, su var, toprak var...
Yani hayat var...
Hersey yerliyerinde dunyada herkesin bir gorevi var herseyin bir amaci var,
Su ve gunes topragi doyurmakla gorevliler
Toprakta insani doyurmakla gorevli,
Ay ve yildizlar geceyi aydinlatmakla gorevliler,
Gunes ayni zamanda dunyanin en buyuk isigi,
Gunes dunyanin gunduzude diyebiliriz
Suda sadece topragi doyurmuyor insanida doyuruyor
Toprak doyurma gorevinden baska birde guzellik amacina sahip
Agaçlari, çiçekleri barindiriyor uzerinde
Toprak çiçege asik,
Baharlari iple çekiyor;
Gunesle toprak çok samimi arkadaslar
Aralarindan su sizmaz derler ya oyle
Bunun için zevkleride ayni
Guneste çiçege asik ve
Topraga butun sicakligini veriyor çiçekler açsin diye, çiçekleri isigiyla besliyor
Dunya insana daglari, kayalari, ovalari, yaylalari,denizleri,golleri,akarsulari gosterdi,
Dunya insana kendini gosterdi, guzelliklerini gosterdi,
Dunya kendini çok begeniyor, begeniliceginide biliyor çunku
Gunes begendi onu
Ay begendi, yildizlar begendi
Begenmeyen yoktu ve olmayacakti
çunku oyle bir guzelligi goremeyecek kadar kor olamazdi kimse,
Insan dunyayi kesfetti ,
insan dunyayi çok sevdi.
Daglarini baska sevdi,denizlerini baska, çiçegine,agacina sevdalandi topraktaki comertlige vuruldu,
Dunya biliyordu, onu sevemiyecek bir varlik yoktu yeryuzunde...
Gunesle topragin çiçege olan sevdalariyla
Birbirlerine olan dostluklarinin simgesi olan sevgileriyle
Dunya kuruldugundan bu yana hep sevgi vardi diyor
Hep sevgi vardi
Hala sevgi var ...
