Hayatın o donuk akışında bir fırtına eser ve toz dumanla beraber kocaman bir yalnızlık düşer yüreğinin ıssız çöllerine. Gökyüzünde ne kuşlar uçar,ne de yollarından kervan geçer. Sessizliğin arasında bir sen kalmışsındır,bir de soluk yalnızlığının arasında bir yıldız gibi parlayan hayallerin. Soğuk duvarlara çizilen umutlar titrek bir mum ışığının gölgesinde küçüldükçe küçülür. Nefesinle ısınan o dar odada rüyalar uzaktan göz kırpar, aslında uykuyu unutmuş olan gözlerine. Hayatı gerçekten keşfettiğin gün yalnızlık denen kara gün dostunu tanımış olursun. Çünkü yalnızlık,dar gününde yapışır yakana ve asla yalnız bırakmaz insanı. İşte o an yakından duyduğun dost sesleri duyulmaz olur. Mutluluk adım adım terkederken terkedileni bir gölge ararsın sana sırdaş olacak. Ama ne kadar aranırsa aransın insanın karşısına yine kendisi çıkar. Bir aynadır sanki karşıda duran. Her defasında kendini görür ve ona gülümsersin.
Küçükken bir elma şekeri
yemek,misket,körebe,saklambaç oynamak ya da bez bir bebeğin anneliğini üstlenmektir hayat. Ama büyüyüp adam olunca herşey çok farklı ve zordur. Yani hayat denen yalancı dost,küçükken tanıdığın gibi çıkmaz karşına. Çocukken uçurduğun kuyruklu uçurtma yıllar sonra hayal kırıklıklarını peşine takmış geriye gelir. Tanıdığın yüzler eskir,fotoğraflardan silinir tebessümler. Mazi bulanık gözükür ve hatıralar el eder eskimiş yılların arsından. Bir yalnız ben miyim,yoksa her insan biraz yalnız mıdır diye düşünürsün. Kalabalık caddelerdeki insan uğultuları,araba kornaları ve çocuk çığlıklarını duyduğun halde. Çünkü hiçbiri o koca yalnızlığı dolduramaz asla.
Ağlamayı da unutur gözler,tıpkı gülmeyi unuttuğu gibi. Ağlamanın bir fayda vermediğini ve gözyaşlarının karın doyurmadığını öğrenir insan zamanla. Çoğu zamanda ağlamak pes etmektir hayata. Yıkılan her ümit,uçup giden her hayal ve sahte her rüyanın ardından yıkılmamak,bir dağ gibi çökmemek için ayakta durabilmek insanoğlu olmanın belki de en zor taraflarından biridir çoğu zaman. Ama insanoğluna en yakışanı küçükken gördüğü düşler elini eteğini çeksede, kalabalıklar ıssızlığa dönüşse de güçlü olmaktır. Ve güçlü olmak hayata dair en büyük silahtır.....
