Gidiyorum....Vazgeçtim hayatın asık yüzlü duruşunu seyretmekten ve her soluğumun hesabını vermekten.Sana bırakıyorum şehrin kalabalığını,esmer yanık tenli akşamlarını,
yorgun sabahlarını,martı çığlıklarını,yosun kokusunu ve kibrit satan küçük bir kız gibi utangaç masum duruşunu.Sana emanet ediyorum bu şehirde ne varsa.Farzet ki, çiğ taneleri yağarken saçlarına ansızın geleceğim.Ama şimdi yalnızlığımı yükleyip sırtıma gidiyorum.Bakma öyle bu şehri terkediyorum...
Bir dua gibi dudaklarıma mıhladığım adını alıp yanıma,koyu bir rüzgarı sarıp bağrıma ve tutunup kör bir karanlığa benim olan herşeyden vazgeçiyorum.Ama yine de korkuyorum.Kaldırımlara sinen yalnızlık,sokaklardaki sessiz çığlıklar ve caddelerdeki yabancı gölgeler benim izimi sürüp gelir mi?Peşime düşer mi yorgun hayallerim ve saçlarına kırağı düşmüş ümitlerim?Akşamın koyu kızıllığına gömülen bir güneş gibi yitip gider mi sevinçlerim?Ya da bir geceden başka bir geceye kayan çoban yıldızı gibi elimden kayıp gider mi mazim ve anılarım?Pamuk ipliğiyle bağlıyım şimdilerde hayata.Korkuyorum yalan değil bu şehirde kalmaktan.Ve korkuyorum bu şehirde kalıp gün be gün kaybolmaktan....
Gidiyorum....Elimde küçük bir bavul tek başıma yol alıyorum.Sana yoldaş olsun yıkılmış gölgem,yorgun ayak izlerim ve bomboş odalarda yankılanıp duran biçare sesim.Anlamsız kelimeleri,kavgaları,nefretleri bir paçavra gibi atıp üzerimden ve her yanına çamur bulaşmış insanların sahte yüzlerini sıyırıp yüzümden gidiyorum.Vazgeçtim,hayatın yalanlarına kanmaktan ve her defasında ona inanmaktan.Bakma öyle bu şehri terkediyorum!....
