"“Yazarlık, insanın kendisiyle sürekli tartışmasıdır; neyse ki, kâğıt çoğu zaman daha sakin kalır.” – Franz Kafka"

yazı resim

Nasıl başladı bu hikaye, nereye gidiyor sonu
Aklımda bir yığın düşünce, sürüklüyor ruhumu
Elimin birisi uzanmış geçmişe, birisi geleceğe
Çırpınıyorum kurtulabilmek için, çabam nafile.

Gözlerim gördüğünden yorgun, görmediğini arıyor
Duyduğum sesler, beklenti şarkısıyla beni çağırıyor
Halim süzgün, kalbim yorgun, hayat yeni bir yol çiziyor
Nafile bir üzüntünün bitmesini tüm benliğim bekliyor.

Yorumlar

Başa Dön