"Yazmak, varoluşsal krizinizi bir sonraki sayfaya erteleme sanatıdır." – Samuel Beckett (kurgusal)"

yazı resim

İlk tanışmalar çok güzeldir, alttan alttan laf atmalar, gizlice bakışmalar.. Hele birde arkadaş grubundaysanız süper bir tanışma olur.
Biriyle tanışırsın, ilk sevmezsin. Benlik değil dersin, sonra bi bakmışsın çoğu yaralarına merhem olmuş. Kaybetmekten korkarsın.
Çünkü onu kaybedersen canın daha çok acıyacak, yaraların derinleşecektir. Güvenirsin, daha tanıyalı 1 gün olsa bile. Tam olaylar ciddi olacakken, bi bakarsın ki onun sevgilisi varmış. Seni baştan kandırmış, yalanlara boğmuş hayatının bütün ışıklarını kapatmıştır.
Sevmeyi s*ktir et. Güvenin kaybolunca arkadaşta kalamıyorsun. Huzuru bir daha bulmak zor... İçine atarsın hüzününü ama ne fayda?
gözlerin gene dolmaya başlar, engel olamazsın. Etrafındakiler gülümse der, ama o sıra gülmeyi unutmuşsundur. Gülücük atarsın inanırlar.
Ama anlamazlar ki içinde kopan fırtınaları. Sevmek değil bu, sadece güven kırıklığı. Bir kızın güveni kırılınca saçlarının rengini değiştirmesi bile fayda etmiyor

KİTAP İZLERİ

Kayıp Tanrılar Ülkesi

Ahmet Ümit

Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön