Başımda çaputu solgun
Bir puşu
Yüreğimde o yorgun huşu
Üstümde
Kızgın güneş yakar durur
On beşimde
Çukurovada ırgatım ben
Ağıtlar dilden gönüle türküdür
Ter olur tenime dokunur
Ellerim nasırlara gebe
Benden saklanır
On beşimde
Çukurovada ırgatım ben
Her çapada
Yüreğimde güller açar
Kazmalar toprakta acısı içimde
Naçar
Gün bitmez
Vakit geçmez kızgın güneşte
On beşimde
Çukurovada ırgatım ben
Çukurova beyazlar içinde
Çok alımlı
Gavur dağlarına
Yaslanmış ne kadarda çalımlı
Günü birlik
Sevdalar bana layık değil
On beşimde
Çukurovada ırgatım ben
Çiğ damlası yaprağa düşer ıslatır
Terim
Göz yaşımla toprakta can yaratır
Suskunluğuma feryadımdır nefesim
On beşimde
Çukurovada ırgatım ben
Gün doğmadan uyanır prenses pamuk
Koza dalında gül iken
Emeğin şartsız gönüllü neferiyim
On beşimde
Çukurovada ırgatım ben
Sevgiden şefkatten eser yok
Bakışlarda yenilmişliğin ezikliği var
Birde sırtımda dünya yükü
On beşimde
Çukurovada ırgatım ben
İRFAN KARABULUT
ClassicsaiR
