İSTANBUL'DA SON DÜŞÜM (AŞK DESTANI / ROMANCE)
Bir gidiş gittin ki, her taraf sis içinde, göz gözü görmüyordu. Dünya dönmüyordu. Acım dinmiyordu. Masmavi gökyüzünde jetlerin bıraktığı iz gibi, uysal bir deniz gibi, çağlar öncesinden bir giz gibi; kaldın içimde.
Bir " Allahaısmarladık, " deyişin, bir boynunu büküşün, bir, " gidiyorum," deyişin vardı yeşil gözlerin ağlamaklı. O sarı saçlarını gecelerime perde ederdim, gözlerini yıldız. Ayaklarım sana koşar sicim yağmuru gibi. Ellerim seni sorar telefon direklerine. Umutlarım darağaçlarına asılır kuşluk vakti. Yamaçtan huzursuz akşamlar iner, yalnızlık kopkoyu oturur yüreğime, acılar yığılır üzerime.
Bir mektup, bir telefon, bir haber, çok bekledim seni zakkum gibi gecelerde sabahlayarak; uyumadan uyandım, yeni bir güne başlayarak. Ben güçlü biriyim, ancak karşıma çıkan yollar pürüzlü, odamın perdeleri solgun yüzlü.
Bir gün döneceksin diye, yıllarca aç ve muhtaç kaldım sevgiye. Bu İstanbul'da son düşüm, bu seni son görüşüm, bu içimde iz düşüm oldu...
ERDEN ERKİN
