yapraklarını döken ağaç gibiyim bu gün
sarı bir hüzün deryasında
ağaçkakanlara teslim etmişim kendimi
kurtlar kemiriyor beynimi
sert yağmurlar dövüyor bedenimi
gözyaşı sağanakları altında
özledim o güzelim eski günleri
yemyeşil yapraklarım vardı benim
güçlüklere karşı dimdik duran bedenim
gölgemde nice aşklar doğurdum
nice sevdalar yaşadım ilkbaharımda
yanıbaşımda akıp giden şu pervasız nehir / besin kaynağımdı benim
uzatmıştım köklerimi ona doğru
kucaklaşırdı dallarımla nehrin asi suları
kuşlar yuva yapardı dallarıma
rüzgarlarla ninni söylerdim onlara
nasıl da mutluydum ben ben iken
o yolunu şaşıran yıldırım düşmeden
koca bir yarık ortasında yüreğimin
yine ayaktayım ama
yeşermiyor dallarım artık
gelmiyor kuşlar
gri ve siyah yeni renklerim
isyan eder dururum kadere
yok gücüm yenilenmeye
yeniden o eski ben olmaya
bırakın / bırakın beni
dokunmayın ne olur
işte ben böyleyim bu gün ] ]
KİTAP İZLERİ
Ölümden Uzak Bir Yer
Kerem Eksen
Aile Kâbusunun Felsefesi Kerem Eksen, "Ölümden Uzak Bir Yer"de sıradan bir ailenin, açıklanamaz bir olayla nasıl varoluşsal bir krize sürüklendiğini incelikli bir dille anlatıyor. Ebeveynliğin
İncelemeyi Oku
