tüketilmişliği hazmederek
yaşamayı beceren asırda
insanda şiirde zavallıdır aslında
zavallı bir boşluğun içinde
tanrının büyüklüğünü resmederken evren
kendi yanlışını öpüp büyütmekten zevk alır
bu işgüzar düzen
isfasını veriyor yıldızlar takım takım
-ki karanlık geniş bir coğrafya olduğunu savunmakta bu yüzden-
ve ben daha bir çoğundan alacaklıyken
sönüveriyor renk sarhoşu ışıkları birden
insanda şiirde ne meraklıdır aşka
peşinden koşulur bin yıl
şöyle kenarımıza bir dokunsa
leylamı olmayız yoksa mecnunmu
oysa herkes bilirki
ilk kan akarken ilk kan
o değildi uğruna ilk cinayet işlenen
ve ilk kıskanılan
insanda şiirde zavallıdır aslında
bu yüzden kuşlar tek mısralı şiirler okur
göçerken v harfi kılığında birbirlerine
ve mevsimi geldiğinde terketmenin safını tutarlar hep
terkedilmek yerine
umulur ki yeniden büyütebiliriz dünyayı
çizerek bir çocuk gülüşü üzerine
denizi aşkı ve martıları
en tükenmez kalemle
..............................z.ersoy
