bir derin uyku
saniyelerin çarpışıp
saatlere dönüştüğü
alnında ter
boncuk boncuk
soğuk
ölü teni giydirilmiş bir rüya
faydasız çırpınışlar uyanmaya
çığlığa kısılmış ses
çıkmıyor
feryada gerek yok
belli ki
kâbus
"Her akşam, düşlerin tohumlarını ektiğimiz bir bahçeye dönüşür; yarın orada açacak umutlara inan."