Erteledim gözümün önünde çığlık çığlığa kendini haykıran gerçeği görmeyi.
Kabullenmek istemedim.
Şimdi öyle çok yanıyor ki canım...
Param parça cümlelerin saplandı içime, kanıyor...
Sana hiç kızmamış, kızamamıştım.
Seni tamamlamaya çalışırken ki eksilmelerime rağmen...
Sesimi duymayıp, silinişime aldırmamana bile...
Öyle sevdim...
Kendimden vazgeçecek kadar...
Ama dedim ya eksildim...
Sen benim içimde bendin.
Şimdi ben varla yok arasında silik.
Yani sen gibi yitik...
İçimdeki sen de artık eksik.
Benden bu kadar...
Geç ama benden bu kadar...
Yaralarımı sarmaya çalışıyorum demiştim sana.
Şimdi daha büyük, daha derin...
Kanıyorum...
Kanıyor şimdi.
Ellerim, gözlerim, sözlerim...
Ve artık sen bile dindiremezsin...
KİTAP İZLERİ
Yırtıcı Kuşlar Zamanı
Ahmet Ümit
Ahmet Ümit'in Yeni Romanında Hafıza Bir Suç Mahalli Ahmet Ümit, sevilen karakteri Başkomser Nevzat'ı bu kez en karanlık dehlizlere, kendi zihninin tekinsiz koridorlarına sürüklüyor. Polisiye
İncelemeyi Oku
