Ben aydınlığı unuttum kömür karasında
Yaşamayı özledim insan sofrasında
Eve ekmek parası götürebilmek için çok didindim
Şimdi ölüyorum kömür kokusunda
Ben aydınlığı özledim kömür karasında
Yaşamayı unuttum zalimlerin ortasında
Evladımı okuttum kömür kokusuyla
Ben yaşamak için çok didindim
Ne elde var ne de avuç da
Çalışmak lazım bu zalim hayatta
Ben , ben aydınlığı özledim kömür karasında
Yaşamak koyuyor artık bana
Hoşçakal Çocuklarımın anası Meliham
Hoşçakal Küçük kızım Zarifem
Hoşçakal bu kadar derdi sırtında taşıyan Anam
Hoşçakalın İnsan Hayatına Değer Vermeyen Zalimin Evlatları
.. HOŞÇAKALIN ...
