Artık;
Ne sabahları seviyorum,
Sensiz uyandığım için.
Ne de akşamları,
Yapayanlız kaldığımdan.
Gecelerden nefret ediyorum,
Kendimi, sensiz bıraktığımdan.
An kalmadı işte,
Kendimden nefret etmettiğim.
Sensiz bıraktığım için, kendimi.
Nefret ediyorum kendimden.
Suçlu benim,
Cezamıda ben vermeliyim...
Kırdım kalemi,
Umut olmayınca, temyizi de yok artık...
Yok ol......
