oysa…
öfkelerimde aslandım
kükremelerim yetti
haklıydım
kolay atlattım
palazlandım
güçlendi haklı yanım
oysa…
sevgilerim incitti
kırdı birkaç yerimden
paylaştıkça umudu
kanatlarım kırıldı
……ve bitti
oysa….
sen özeldin
öfke değildi
inan duyduğum
haklı olmaksa
neye yarardı
düş kırıklığım
keşke değildi
tuh!la karışık
bir bekleseydin
sabah olunca
güneş doğardı
şimdi
ne yapsam
nereye gitsem
anlamsız gelir
oysa
isteğim
ivme sağlamak
bir adım daha
atabilmekti
çöktü üstüme
bir kara gölge
kalem kırıldı
düştü elimden
dokundu geçti
en bam telimden
şimdi yazsam da
kekeler kalem
tutar hıçkırık
bir ucu kırık
bu da geçecek
merak etme sen
ah/ sevgi büyük
oysa……..
/yeter bir öpücük/
Hilâl ERBOYACI
] ]
