Küçük bir çocuğun,
Sımsıkı elinde tuttuğu
oyuncağı,
Ve düşlerinde yaşattığı,
bayramlıkları gibi,
Rengarenk hayalleri vardı...
Gün geldi, sustu yürek,
Gün geldi, soldu mevsimler,
ve gün geldi ağladı gökyüzü,
Gün geldi yumdu gözlerini çocuk,
Yeni yepyeni rüyalara....
Ve gün geldi büyüdü çocuk,
Oyuncaklarını kaybetti zamanda,
Ve bekledi bayramları,
Tıpkı çocukluğundaki gibi,
Bekledi!
Yüreği soğuk, yüreği ayazlara köprü,
Yüreği yangın yerlerindeki mahşer gibiydi,
Sustu çocuk.. Kapattı gözlerini,
Artık ne gülen yüzü,
Ne de oyuncakları vardı, elinde tuttuğu...
Keşke dedi kısık bir sesle, keşke,
Hiç büyümeseydim....
KİTAP İZLERİ
Öyle miymiş?
Şule Gürbüz
Şule Gürbüz’ün Zaman ve Anlam Arasındaki Yankısı Bir kitabı roman yapan nedir? Belirli bir olay örgüsü, gelişen karakterler, diyaloglar mı? Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” adlı
İncelemeyi Oku
