Tünelin sonundaki ışığa yürür misali, bitti bitiyor işte lise denen bu çizgi dizi. Kimine dram kimineyse komadi. İstemesekte herşey gibi bununda bir sonu gelmeli..
Say bakalım kaç koca seneyi devirdik? Sevindik, üzüldük biz her zaman tek birlik. İrkildik ve sonunda yine kendimize geldik. Denedik, tek seferlik maceramızı bitirdik. Dostumuzu ve yolumuzu kendimiz seçtik.
Tebeşir kokan dostlukları kazıdık biz sıramıza. Sırayla sildik tüm kuralları yıkanan kafamıza soktular tonlarca şey, hiç bir işe yaramasada.. Asma kilitler taktık çevirdiğimiz onca dolaba. Lanet yağdırdık eğitimdeki bu kargaşaya..
Okul bizim yuvamız, istediğimiz gibi yaşardık. Müdürden kaçar, hocalara tüm kozlarımız açardık. Muhabbete başlar, bazen dersleri asardık. Sonra yine sınavda sağdan soldan bakardık. Öğrenciyiz biz! Tozu dumana katardık..
Başardık bu macerayada nokta koymayı ve belki onca anıdan yavaşça sıyrılmayı, ölmeyi unutup hayata alışmayı..
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku