Yükseklerdeydi aradığı. Nasıl göründüğünü merak ederdi. Aşağıda kaos vardı ve kendini bulamıyordu bir türlü. Yükseklerdeydi gözü, aşağıdan bakardı ama hep. Yükseklerde sıkılsaydı bile aşağı bırakırdı kendini. Ama aşağıdan kendini yukarı bırakamazdı. Uçamazdı. Meftundu yukarıya ve de mecbur. Mavi bir aynaydı onun için anlamı. Seçmesi daha kolay olurdu aradığı şeyi. Başaramadı, basamak olarak kullandığı bulutlar onu bir yağmur damlası olarak nehirin soğuk sularıyla birleştirdi. Nehirde tıpkı kendi gibi düşen damlalarla oluşmuştu zaten. Azgın akardı bu yüzden aşağıya doğru, bir çağlayandı. Yukarıdan umudu kesenler kendilerini aşağı bırakırdı. İşte bu bir intihardı.
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
