Bulut ve Ruh

Aç gözlerini çıksın ruhun, süzülsün,
Konsun daldan dala, ötsün,
Yerde sazlar çalar, tanburlar,
Hatunlar çiçek toplar,
Renk renk elbiselere bürünmüşler,
Ne ipekten ne de pamuktan,
Bak yukarıya, hepsi buluttan.
Çekiştirmesin seni şüphelerin arkandan,
Gözler bırak açık kalsın ruhsuz bedende,
Uykudaki bedenin ederi ne?
Sana şarkılar söylemeye başlamışken tatlı huriler,
Daldan aşağıya in yeter, bulaşsınlar tenine,